Inhoudsopgave:
Winnen is niet alles, zoals het gezegde luidt. Het is ook niet het enige. Het is echter zeker een ding. En, zoals meer en meer onderzoek aantoont, is de ervaring van winnen en de meer gebruikelijke tegenhanger ervan, verliezen, een belangrijk onderdeel van hoe een kind de cruciale vaardigheden leert die hem vertrouwen geven in elke situatie, hoe ontmoedigend ook. Na jaren van gouden sterren voor iedereen en trofeeën uitgedeeld alleen voor het verschijnen van het spel, raakt de zelfrespectbeweging bijna op. "Het idee was dat als je je kind een goed gevoel geeft, hij het goed zal doen", zegt Madeline Levine, Ph.D., psycholoog en auteur van Teach Your Children Well . "Maar denk na over wat echt je zelfvertrouwen verhoogt: het is niet wanneer iemand zegt dat je de beste bent. Het is wanneer je het gevoel hebt dat je iets onder de knie hebt."
Onderzoek toont nu aan dat de beweging van het zelfvertrouwen kinderen eigenlijk te kort heeft gedaan, waardoor ze veel gouden sterren hebben, maar weinig veerkracht hebben die hen helpt terug te stuiteren wanneer ze geen doel scoren, geen test uitvoeren of deelnemen aan het toneelstuk. En kinderen niet uitrusten om met tegenslagen om te gaan, kan tot meer dan teleurstelling leiden. In een onderzoek ontdekte Stanford-onderzoeker Carol Dweck, Ph.D., dat kinderen van wie de ouders hen prijzen omdat ze slim waren, niet zo goed presteerden op school als kinderen van wie de ouders hen prezen om hun inspanningen. Dwecks onderzoek ontdekte ook dat een jeugd vol met een spervuur van je-kan-niet-verkeerd-lof de motivatie van een kind dempt om extra te gaan, vooral als het gaat om activiteiten of onderwerpen die niet zijn sterke punten zijn.
Dus wat moet je doen om veerkracht bij je kind op te bouwen? De veerkracht neemt toe, zegt Levine, wanneer kinderen experimenteren, risico's nemen, fouten maken, gewond raken, teleurgesteld zijn (soms bitter) en dan uitzoeken - meestal op zichzelf - hoe te herstellen.
Zie het als het tegenovergestelde van ouderschap met helikopters. Toen je baby leerde lopen, hield je haar niet de hele tijd omhoog om te voorkomen dat ze viel. Door te vallen leerde ze hoe ze weer op moest staan - en op moest blijven. Welnu, het principe verandert niet, zelfs wanneer de inzet dat doet. Om jezelf te helpen omscholen (en in toom te houden), draai je denken om, zegt Tamar Chansky, Ph.D., auteur van Freeing Your Child from Negative Thinking . "Bij het ingrijpen om elk dilemma op te lossen, hebben kinderen geen voordeel", zegt ze. "Het weerhoudt hen er echt van om te leren hoe ze met moeilijke situaties moeten omgaan."
Wat voor situaties kan dat zijn? We hebben er hier een paar: typische schooldrama's waar je in de verleiding kunt komen om binnen te duiken en de dag te redden. In plaats daarvan geven we u advies over hoe u kunt stoppen, kijken en luisteren naar wat er echt aan de hand is, zodat u uw kind kunt helpen zijn weg te vinden door een overstuur - en naar een gelukkig, succesvol leven.
Het halen van het cijfer
Het scenario : je vierde klas zoon is goed in wiskunde en wetenschap, maar blinkt niet uit in lezen (hoewel hij niet faalt). Hij zegt dat hij "er gewoon niet goed in is" en probeert het onderwerp niet te bespreken.
De strategie : praat met uw kind in plaats van direct een tutor in te huren over hoe hij zich voelt. Wil hij proberen beter te worden? Hoe kon hij dat bereiken? Het openen van een discussielijn zal hem er voorzichtig toe brengen om uit te vinden dat (a) hij niet de beste in elk onderwerp kan zijn en (b) als hij de situatie wil veranderen, hij kan. Je doel is hem te helpen beseffen dat zijn eigen inspanningen en initiatief tot zijn succes hebben geleid. "Veerkracht in dit geval gaat over het machtigen van uw kind om een probleemoplosser te worden, " zegt Chansky.
Draai je script om : alleen omdat je zoon niet naar elk academisch onderwerp schijnt, wil nog niet zeggen dat hij gedoemd is te mislukken. Iedereen - inclusief enorm succesvolle mensen - heeft zwakke punten. Het gaat erom hoe je met die zwakheden omgaat ten opzichte van je sterke punten. En vergeet niet dat de vaardigheden en competenties van een kind nog steeds veranderen en zich ontwikkelen op de basisschool.
Het scenario : je dochter heeft altijd van haar leraren gehouden, maar dit jaar klaagt ze dat een leraar gemeen en oneerlijk is.
De strategie : u reikt naar de telefoon om het kantoor van de directeur te bellen, nietwaar? Wacht. Als je er zeker van bent dat er niets ernstigs aan de hand is (de leraar is bijvoorbeeld studenten aan het vernederen), praat dan met je dochter over precies wat haar dwarszit. "Ze is gemeen" is algemeen. "De docent geeft geen duidelijke aanwijzingen" of "Ze geeft te veel popquizzen" zijn details waarmee je kunt werken om te brainstormen over manieren om de situatie te verbeteren. Misschien kan je dochter haar hand opsteken en meer vragen stellen in plaats van zitten en stoven. Of ze kan een beetje extra voorbereiden om klaar te zijn voor een popquiz.
Draai je script om : het is moeilijk om nee te zeggen als je kind je vraagt (of smeekt) om je magie te bewerken. Maar een deel van succesvol zijn in de werkende wereld is leren omgaan met allerlei soorten mensen, en vaak betekent dat uitzoeken hoe je je gedrag kunt aanpassen om in bepaalde situaties soepeler te functioneren.
Het scenario : gestandaardiseerde testscores zijn net binnengekomen en je middelbare school junior, die grote universiteitsambities heeft, deed het niet geweldig. Nu zegt hij dat al zijn dromen dood zijn.
De strategie : alles of niets denken is typisch voor tieners. Leef in op zijn teleurstelling, maar help hem mogelijke stappen te identificeren die hij kan nemen om betere resultaten te krijgen. Kan hij zich opnieuw aanmelden voor de test? Zouden een voorbereidingscursus of ontspanningstechnieken preteststralen kalmeren? Kan hij zijn lijst met mogelijke scholen uitbreiden? Help hem te beseffen dat er manieren zijn om zijn manier van handelen te veranderen en toch zijn doelen te bereiken.
Draai je script om : gebruik dit als een gelegenheid om te oefenen wat Levine 'falen tolereren' noemt. Als je je zoon laat zien dat een slecht testresultaat een "mislukking" is die je kunt verdragen - en waar hij tegenop kan stuiteren - ontwikkelt hij het vermogen om zich gedurende het hele leven aan te passen aan veranderingen in plannen en verwachtingen.
Sociaal leven
Het scenario : je vijfde klas heeft sinds de kleuterschool dezelfde vrienden. Tot dit jaar. Plots hoort ze dat er "geen ruimte" is aan de lunchtafel van haar oude vrienden.
De strategie : Terwijl je dochter haar scala aan (volkomen normale) gevoelens doorloopt - gekwetst, boosheid, teleurstelling - erken ze, troost haar en vraag dan: "Wat wil je doen?" Ze heeft misschien geen antwoorden, maar je kunt haar helpen bij het verkennen van verschillende opties, zoals het bereiken van een goede vriend, het benaderen van een andere groep meisjes om mee te zitten tijdens de lunch of meer tijd doorbrengen met vrienden buiten school. En doe de gemene meisjes niet af - volgende week kunnen dezelfde BFF's worden vernieuwd.
Draai je script om : zien hoe je kind sociale afwijzing ervaart, kan ondraaglijk zijn, maar vriendschapsdrama's gebeuren op deze leeftijd - en gedurende het hele leven, zegt Levine. Dit is een kans voor je dochter om te leren hoe ze met haar gevoelens om kan gaan, haar gedrag te evalueren en erachter te komen of - en wanneer - ze naar andere vrienden moet gaan.
Het scenario : uw zoon heeft het lef gehad om een meisje dat hij leuk vond naar de achtste klas te vragen - en zij wees hem af.
De strategie : uw uiteindelijke doel is dat uw kind voldoende vertrouwen heeft om voorbij te komen, maar u wilt ook dat hij de realiteit accepteert en niet verpletterd wordt door het feit dat niet iedereen hem leuk vindt. "Wat hij nu nodig heeft, is empathie", zegt Vicki Hoefle, ouderopleider en auteur van Duct Tape Parenting . "Dus weersta de drang om iets te vegen als 'Iedereen houdt van je!' Dat voelt geruststellend, maar geeft de boodschap af dat hij zich niet meer in deze situatie zal bevinden. Dit is een geweldige tijd voor een gesprek over hoe het leven veel meer nee's dan ja's bevat, wat de ja's alleen maar zoeter maakt. "
Draai je script om : dit is een andere situatie waarin het verdragen van zijn pijn - en hem perspectief geven - hem helpt te kalmeren en hetzelfde te doen. Praat niet over het meisje dat hem heeft afgewezen. Waarom? Nou, hij vroeg haar omdat hij haar leuk vond. Maar nog belangrijker, je zult uiteindelijk zijn zelfvertrouwen (en zijn veerkracht) ondermijnen door hem het idee bij te brengen dat het allemaal de schuld van iemand anders is.
Het scenario : terwijl ze op Snapchat is, ziet je tween-dochter foto's van een feest waarvoor ze niet was uitgenodigd.
De strategie : ten eerste, help haar de situatie in perspectief te plaatsen: ze zal niet voor elk evenement worden uitgenodigd, en dat is OK. Moedig haar vervolgens aan om de controle over haar sociale wereld te nemen. Ze kan niet helpen wat anderen posten, maar ze kan de feeds van vrienden verbergen als ze kwetsend of uitsluitend zijn. "Iets over sociale mediasites geeft kinderen het gevoel dat ze zich niet kunnen afwenden. Dus blijven ze kijken en voelen ze zich slecht", zegt Dr. Chansky. Wijs er ook op dat zij degene kan zijn die sociale bijeenkomsten kan initiëren: ze kan een avond in de bioscoop of een borrel bij u thuis coördineren. Dit helpt haar de tweerichtingskarakter van vriendschap te begrijpen en te zien dat ze geen slachtoffer is.
Draai je script om : je wilde je kind beschermen tegen het weglaten als ze klein was, maar geef haar wat macht in deze situatie, zegt Chansky. Ze zal gemakkelijker sociale volwassenheid ontwikkelen als ze zich realiseert dat ze een actieve deelnemer is aan haar sociale leven. Probeer deze problemen niet te beschouwen als een kans om de schuld te geven, maar als een manier voor uw kind om sterker te worden.
Een team vormen
Het scenario : je 10-jarige wil het dansteam uitproberen, maar je bent er vrij zeker van dat ze het niet zal redden. Bovendien zou het een grote verplichting zijn, samen met haar tennis- en muzieklessen.
De strategie : steun absoluut haar wens om voor het team te gaan, zegt Hoefle. Kinderen moeten hun grenzen testen. Breng je steun in balans met realisme door te zeggen: "Veel meisjes gaan voor slechts een paar plekken, dus onthoud dat wat er ook gebeurt, je nog steeds lessen kunt volgen en genieten van dansen." Herinner haar ook aan haar andere verplichtingen, en bespreek prioriteit geven aan haar interesses en niet te veel ineens aannemen. Ze kan besluiten om niet voor het team te proberen of een van haar andere activiteiten te laten vallen. Maar je wilt dat ze zelf tot die conclusie komt.
Draai je script om : het is moeilijk om je kind aan te moedigen om naar buiten te gaan en mogelijk gewond te raken, maar als je dochter kan zeggen: 'Ik heb een risico genomen', bouwt het alleen maar vertrouwen op.
Het scenario : je zoon blies zijn solo in de musical op de middelbare school tijdens de openingsavond dankzij plankenkoorts. Hij smeekt je nu om hem terug te helpen.
De strategie : hij wil de dekens een tijdje over zijn hoofd trekken - ga je gang en laat hem. Maar laat hem de show niet verlaten. We zetten onszelf allemaal voor schut; het is hoe we bestand zijn tegen die misstappen die karakter opbouwen. Als je je zoon dwingt zijn flub onder ogen te zien, zal hij zich realiseren dat hij de kracht heeft om fouten te overwinnen - groot en klein.
Draai je script om : onthoud dat de pijn om hem door zijn angsten en uitdagingen te zien worstelen verbleekt in vergelijking met hem te zien vluchten.
Het scenario : je eerstejaarsstudent wil stoppen met de sport die ze al sinds haar jeugd beoefent.
De strategie : bespreek eerst haar keuze. Vraag waarom ze wil stoppen en wat er is veranderd. Als ze bewijst dat haar beslissing niet wispelturig is, respecteer deze dan. "Tieners zeggen altijd:" Mijn ouders luisteren niet, "en vaak is dat juist, " zegt Levine. We springen zo snel in onze redenering dat we stoppen met het horen van die van hen.
Draai je script om : het valideren van haar denken laat zien dat je erop vertrouwt dat ze goede beslissingen kan nemen. Je bent er om je kinderen naar de best mogelijke beslissingen te begeleiden, maar uiteindelijk moet je een stapje terug doen en hun eigen keuzes laten maken. Het maakt deel uit van waar adolescentie om draait: scheiden van familie en je eigen stem ontwikkelen.
