Inhoudsopgave:
Van een afstand lijkt het een kunstzinnig ontworpen siertuin die langs de top van een helling van New Hampshire naar beneden rolt. Weelderige groene heggen segmenteren de ruimte, hoge struiken vormen verticale accenten, vingerhoedskrulspitsen steken omhoog, kleurenheuvels spelen op elkaar af, krijtblauwe bladeren zorgen voor een leidmotief. Maar wacht. Stap dieper de tuin in die Jenny Lee Hughes heeft gecreëerd met echtgenoot Edward Yoxen, en je begint je te realiseren dat prei, kool, boerenkool, snijbiet en Aziatische greens worden afgewisseld in het landschap. Wanneer je in deze weelderige tuin van Stoddard, New Hampshire, waadt, komt veel van de schoonheid voort uit de groenten in de achtertuin waarin Jenny sprenkelt.
Als je honger krijgt tijdens een wandeling door Jenny's tuin, is haar ontwerpstrategie geslaagd. Jenny kwam uit een lange rij biologische moestuintjes en werd grootgebracht in een zelfgemaakte smorgasbord. Maar toen waren groenten en bloemen strikt gescheiden. Die aanpak veranderde toen Jenny haar eerste appartement in Boston kreeg en zag hoe haar Puerto Ricaanse en Italiaanse buren hun kleine stadskavels pakten met het voedsel en de bloemen waarnaar ze zochten. "Ze hebben me geleerd hoe je verhoogde bedden moet maken op plaatsen waar je je niet zou voorstellen dat er iets zou kunnen groeien", zegt Jenny. Vele jaren later, toen Jenny landschapsontwerp studeerde aan het Radcliffe College en in 2004 een 50 hectare groot New Hampshire-pakket met Edward kocht, kreeg ze de kans om de wijsheid van haar stadsburen op een veel grotere schaal te integreren.
Bodemverbetering
Jenny en Edward kochten het land voor het uitzicht. Praktisch sloeg later toe toen ze begonnen met het aanpakken van hun "complete wrak" uit 1770 van een huis dat met het areaal kwam. Ze waren van plan hun volledige energie te wijden aan het opknappen van het huis, genieten van het uitzicht en een paar groenten te telen direct rond de fundering van het huis toen een kudde schapen het spelplan veranderde. Jenny's moeder besloot dat ze de lijn van Romney-schapen die ze al tientallen jaren had gefokt niet langer kon houden. De aanneming van de kudde betekende het ruimen van 12 hectare land om een zonnig weiland te huisvesten. Toen ze eenmaal het land openden, begon Jenny's visie op haar met voedsel beladen landschap vorm te krijgen, met schapen die grazen in een aangrenzend omheind weiland.
Met talenten zo gevarieerd als jazzvocals, fiber arts en stonewall-design, haalde Jenny al die inspiratie om haar instinct als landschapsontwerpster te vergroten. Ze heeft ook toegang gehad tot haar formidabele persoonlijke bibliotheek. "Ik heb ongeveer duizend tuinboeken - vooral het soort met veel foto's." Maar veel van wat ze leerde, is het resultaat van experimenteren met haar land. Aan de positieve kant heeft de bodem een uitstekende drainage; aan de andere kant is vruchtbaarheid een probleem. Maar Jenny wijzigt met compost en af en toe lagen onbruikbare weggegooide wol om waterretentie te vergroten. Het opbouwen van de grond heeft haar land de nodige spierkracht gegeven om de vele taken te ondersteunen die het moet uitvoeren.
Ontwerp een lay-out
Vroeg in de voortgang van de tuin installeerde Jenny een reeks Thuja occidentalis 'Degroot's Spire' om te dienen als sterke verticale schildwachten, waardoor de tuin hoogte kreeg tegen de achtergrond van de verre heuvels. Ze nam tal van andere coniferen en buxushagen aan en creëerde vierkanten. Hand in hand werken met de tuin informeert ook haar ideeën. "Ik vind dat het nemen van een bocht je dwingt om te stoppen en te draaien - wat je ziet komt als een verrassing, " zegt ze. In veel gevallen zijn de verrassingen in de tuin van Jenny vlezige, bladgroenten die in rijen naast de bloemen groeien.
In Jenny's tuin verwent de ontwerper haar liefde voor schelle kleuren en rijke combinaties. Van een afstand zie je haar verzameling 'Deense vlag', 'Drop Dead Gorgeous', 'Lauren's Grape' en andere papavers waar ze van houdt. Als je beter kijkt, zie je dat de bloemen de voedselvoorziening van de familie accentueren. Blooms werken samen met knoflook, prei, uien, bonen, erwten, courgettes, aardappelen, pompoenen en andere gewassen die Jenny en Edward oogsten. En het zijn niet alleen groenten; bessen en fruit zijn ook inbegrepen, en kruiden koesteren zich in stenen omgeven bedden op het zonnige terras naast het huis.
Perfecte plantcombinaties
Toen Jenny en Edward voor het eerst de tuin begonnen, waren biologische producten niet direct verkrijgbaar in hun afgelegen stad. En zelfs nu is het vinden van tijd om te winkelen voor eten een hele klus. Ze geven er de voorkeur aan hun eigen biologische ingrediënten te produceren, oogsten en bewaren. "Ik hou ervan te weten wat we aan het einde van de dag gaan eten, " zegt Jenny. De tuin is meer dan alleen een mooi gezicht; het is hun voedsel. Maar in dit geval is overvloedig echt mooi.
Hoewel de tuin op een heerlijke rel lijkt, is deze zorgvuldig geconfigureerd. Groenten hebben hun eigen bedden en rijen die aan de keukenbehoeften voldoen. In de buurt presteren bloemen en overschrijden ze soms hun grasmat - met heerlijke resultaten. Papavers liggen onder de fruitbomen om te voorkomen dat onkruid vaste voet krijgt. En zelfs nadat hun bloemblaadjes vallen, passen de krijtgrijze papaverzaadkoppen bij de tint van de koolkoppen en collards.
Er wordt niet zomaar een bloem aan tafel uitgenodigd. Jenny is een voorstander van eenjarigen zoals rode salvia's, Nicotianas , Amaranthus , rode orach en dubbele kosmos omdat ze overal doorheen kunnen lopen zonder ruimte te hebben. Voor vaste planten zijn drumstick allium ( Allium sphaerocephalon ), Sanguisorba , Nepeta , Helenium , Actaea en Rudbeckia welgemanierde, met elkaar verweven bedgenoten zonder grote voetafdrukken. En ze leunt naar bepaalde combinaties - zoals kosmos met prei en Oost-Indische kers met komkommers. Handige ongevallen worden aangemoedigd. De zelfgezaaide vingerhoedskruid ( Digitalis ferruginea ) vormen bijvoorbeeld lange, wandachtige bloemstengels om de uitroeptekens van Thuja occidentalis 'Degroot's Spires' te weerspiegelen.
