Inhoudsopgave:
Na een scheiding proberen veel alleenstaande ouders te hard om de afwezigheid van een echtgenoot te compenseren. Daarbij verwaarlozen ze hun eigen behoeften om aan de behoeften van hun kinderen te voldoen.
Veel vrijgezelle alleenstaande ouders - van wie de meesten vrouwelijk zijn - zijn verstrikt geraakt in de 'Single Parent Trap'. Naarmate het onderscheid tussen wat haar kinderen echt nodig hebben en wat ze gewoon willen, vervaagt, kan een alleenstaande moeder gemakkelijk in een patroon van overgevoeligheid vervallen, waardoor haar emotionele middelen tot het breekpunt worden uitgerekt.
Ze geeft zoveel als ze kan, zowel emotioneel als materieel, aan kinderen die dit geven als vanzelfsprekend gaan beschouwen - het steeds minder waarderen en steeds veeleisender worden. Uiteindelijk, en onvermijdelijk, het vermogen van de alleenstaande moeder om instortingen te blijven geven, en ze laat haar frustratie over de kinderen ontsnappen. Dan treedt er schuldgevoelens op.
In deze doorlopende soap zijn de kinderen het slachtoffer van omstandigheden en moet moeder boete doen door zelfopoffering. Elke keer dat ze boos wordt op haar kinderen, voelt ze zich een slechte ouder. "Als ik alleen mijn humeur kon beheersen, " denkt ze, "zou alles goed zijn." Maar haar humeur is niet het probleem. In plaats daarvan moet ze leren om haar geven aan haar kinderen te matigen, en beginnen te krijgen voor zichzelf.
Uit de val komen
Je moet een identiteit voor jezelf vaststellen los van de rol van ouder. Je moet de volwassen vrouw in jou toestaan zich te scheiden van haar rol als moeder. Hiermee kun je aan je behoeften voldoen, of ze nu sociaal, beroepsgericht, recreatief of seksueel zijn. Kortom, zowel voor uw kinderen als voor uzelf, moet u uzelf toestemming geven om egoïstisch te zijn. Alleen dan zult u voldoende "inventaris" hebben om vrij met uw kinderen te delen.
Een ander deel van de val voor alleenstaande ouders concurreert met de vader van de kinderen. De alleenstaande moeder ziet hem al het plezier met de kinderen hebben terwijl zij de dagelijkse verantwoordelijkheden op zich neemt. Bovendien merkt ze dat de kinderen meer enthousiast zijn over bezoeken met papa dan over terugkeer naar huis. Nogmaals, ze compenseert door te proberen het leven met mama gemakkelijk en geweldig te maken. Bevrijd jezelf door de "Bill of Rights" van de alleenstaande ouder te omarmen:
1. Het recht om tijd te maken - en genoeg - voor je hobby's, interesses en vriendschappen.
2. Het recht om uw kinderen vroeg naar bed te brengen, zodat u elke avond wat tijd voor uzelf kunt hebben.
3. Het recht om nee te zeggen tegen uw kinderen.
De zoektocht naar zelfvervulling, hoewel het betekent dat je minder tijd rechtstreeks met je kind doorbrengt, faalt nooit in een positievere ouder / kindrelatie. Niets draagt tenslotte meer bij aan het gevoel van veiligheid van een kind dan te weten dat zijn of haar ouder een gelukkig persoon is.
