Angstgids | betere huizen en tuinen

Angst, ook wel gegeneraliseerde angststoornis (GAD) genoemd, is een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door aanhoudende overmatige of onrealistische angsten of zorgen. De term "angst" wordt gewoonlijk gebruikt om te verwijzen naar een algemene toestand van onrust of bezorgdheid over toekomstige gebeurtenissen; dit is een algemeen gevoel dat iedereen op een bepaald punt in zijn leven ervaart. GAD beschrijft de toestand waarin die gevoelens van angst en zorgen aanhoudend zijn - soms weken of maanden achtereen aanhoudend - en overdreven in verhouding tot het werkelijke risico of de dreiging, vaak veel verder dan wat geschikt is voor de situatie. Mensen met GAD zijn misschien te bezorgd over hun gezondheid, financiën, familieproblemen of werk en de gevoelens van nervositeit of angst verstoren hun dagelijks leven. Deze gevoelens gaan gepaard met fysieke symptomen zoals hoofdpijn, vermoeidheid, slaapstoornissen en spierspanning.

GAD treft ongeveer 7 miljoen Amerikaanse volwassenen, en tweederde hiervan zijn vrouwen. Het kan mensen op elke leeftijd treffen, maar komt het meest voor tussen de kindertijd en de middelbare leeftijd. Er zijn verschillende behandelingen beschikbaar voor GAD, waaronder medicijnen en psychotherapie, evenals copingvaardigheden die mensen met angst kunnen helpen omgaan met hun angstgevoelens.

Naast GAD zijn er verschillende andere angststoornissen die angst als integraal onderdeel van de aandoening hebben, waaronder:

- Paniekstoornis: waarbij mensen plotselinge aanvallen van terreur ervaren, meestal gepaard gaand met een bonzend hart en zweten, die hen een gevoel van onwerkelijkheid geven, een angst voor naderend onheil, of een angst om de controle te verliezen.

- Obsessief-compulsieve stoornis (OCS): waarbij mensen geobsedeerd zijn door bepaalde angsten (bijv. Netheid, veiligheid) die hen dwingen om bepaalde rituelen uit te voeren (bijv. Schoonmaken, tellen, controleren) om de angst te verlichten die deze angsten veroorzaken.

- Posttraumatische stressstoornis (PTSS): een ziekte die zich kan ontwikkelen bij mensen die hebben deelgenomen aan of getuige zijn geweest van een angstaanjagende gebeurtenis die fysieke schade of de dreiging van fysieke schade (zoals oorlog, verkrachting of ontvoering) en kan ervoor zorgen dat de persoon de stressvolle gebeurtenis steeds opnieuw beleeft.

- Sociale angststoornis: mensen met een sociale angststoornis ervaren overweldigende angst in dagelijkse sociale situaties en de angst voor die angst kan hun leven doordringen.

- Specifieke fobieën: irrationele angsten over specifieke dingen die weinig of geen reëel gevaar opleveren, zoals hoogten, water, vliegen of spinnen.

Symptomen van angst

Het belangrijkste kenmerk van GAD is aanhoudende, buitensporige en onrealistische zorgen over alledaagse dingen. Deze gevoelens komen op de meeste dagen gedurende ten minste zes maanden voor. Mensen met GAD kunnen niet ontspannen en zich constant zorgen maken en kunnen daarom moeite hebben met concentreren. Ze kunnen ook moeite hebben om in slaap te vallen of door de nacht te slapen. Enkele van de andere lichamelijke symptomen die gepaard kunnen gaan met angst zijn:

- vermoeidheid

Hoofdpijn

-- Spierspanning

-- Spierpijn

-- Moeite met slikken

- Beven of trillen

- zweten

- misselijkheid

- Duizeligheid

- Ik moet vaak naar het toilet

- Zich buiten adem voelen

- Opvliegers

- rusteloosheid

- Prikkelbaarheid

- Gastro-intestinaal ongemak of diarree

De angst die optreedt bij GAD kan variëren van mild tot ernstig. Lichte angst kan ervoor zorgen dat patiënten hun baan behouden en normaal functioneren in sociale situaties, terwijl ernstige angst werk en sociale interactie ondraaglijk kan maken en zelfs eenvoudige dagelijkse activiteiten erg moeilijk kan maken.

Oorzaken van angst

De oorzaak van angststoornissen, waaronder GAD, is onbekend. Er zijn echter aanwijzingen dat angststoornissen vaak voorkomen in families, wat suggereert dat ofwel genen of een familieomgeving (of beide) een rol kunnen spelen in hun ontwikkeling. Er zijn aanwijzingen dat genen specifiek een bescheiden rol kunnen spelen in GAD. Het is echter onwaarschijnlijk dat iemand een "angstgen" erft; in plaats daarvan maakt het erven van bepaalde genen meer kans op de ontwikkeling van GAD. Je kunt dus een aanleg erven voor het ontwikkelen van GAD, maar als de juiste combinatie van omgevingsstress niet voorkomt in je leven, zul je misschien nooit GAD ervaren.

Onderzoekers onderzoeken ook verschillen in hersenfunctie tussen mensen die GAD hebben en mensen die dat niet hebben. Er zijn aanwijzingen dat er verschillen kunnen zijn in gebieden van de hersenen die angstreacties tussen de twee groepen beheersen. Onderzoekers geloven ook dat er verschillen kunnen zijn in de hersenchemie van mensen met GAD. De niveaus van serotonine en noradrenaline, twee chemische signalen die in de hersenen worden gebruikt (neurotransmitters), zijn anders bij mensen met angststoornissen dan bij mensen zonder dergelijke stoornissen. Hoewel dit onderzoek aantoont dat de hersenen van mensen met GAD anders werken dan de hersenen van andere mensen, vertelt het ons niet wat dit verschil in de eerste plaats veroorzaakt. Het is zeer waarschijnlijk een combinatie van factoren, waaronder genen en de stress die zich in de omgeving voordoet.

Angst Risicofactoren

Factoren die uw risico op het ontwikkelen van gegeneraliseerde angststoornis kunnen verhogen, zijn onder meer:

- Vrouwelijk geslacht: vrouwen hebben twee keer zoveel kans als mannen om aan GAD te lijden.

- Kindertijdtrauma: mensen die traumatische gebeurtenissen als kinderen ervaren, lopen een hoger risico op GAD.

- Ernstige ziekte: een ziekte zoals kanker kan u angstig maken over de toekomst, behandelingen, enz.

- Levensstress: stressvolle situaties in je leven, vooral wanneer ze zich in trossen voordoen, kunnen je overweldigd voelen en leiden tot angst en mogelijk GAD.

- Persoonlijkheidskenmerken: mensen met bepaalde persoonlijkheidskenmerken, waaronder mensen met onvervulde psychologische behoeften of chronische onzekerheid, en mensen met sommige persoonlijkheidsstoornissen, zoals borderline-persoonlijkheidsstoornis, lopen mogelijk een verhoogd risico op GAD.

- Erfelijkheid: er zijn aanwijzingen dat GAD een genetische component heeft waardoor het in families wordt gebruikt.

GAD treedt meestal op in combinatie met verschillende andere aandoeningen. In feite komt het zelden vanzelf voor. Veel voorkomende comorbiditeiten of dubbele diagnoses zijn andere angststoornissen, depressie en / of middelenmisbruik. Het is belangrijk om deze andere aandoeningen te behandelen, evenals de angst; anders kunnen de angstsymptomen terug blijven komen.

Als je je zorgen maakt over alledaagse dingen en deze gevoelens beïnvloeden je dagelijkse leven en de gevoelens lijken maanden aan te houden, dan heb je mogelijk GAD of een andere angststoornis. Als u vermoedt dat u of iemand in uw buurt mogelijk te maken heeft met de symptomen van een angststoornis, maak dan een afspraak met een arts of therapeut. De eerste stap om beter te worden is het zien van een professional die kan helpen.

De eerste stap bij het diagnosticeren van GAD is meestal praten over uw symptomen. De arts kan gedetailleerde vragen stellen over uw zorgen en angsten of hij of zij kan een screeningvragenlijst afnemen om te helpen bepalen of u de symptomen van GAD heeft. U kunt ook een lichamelijk onderzoek krijgen om te controleren of een lichamelijke aandoening uw symptomen kan veroorzaken. Om de diagnose GAD te krijgen, moet u voldoen aan de criteria in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) van de American Psychiatric Association, waaronder:

- Overmatige angst en zorgen over een aantal evenementen of activiteiten op de meeste dagen gedurende ten minste zes maanden.

- Moeilijkheid om de gevoelens van zorgen te beheersen.

- Angst die gepaard gaat met drie of meer van de volgende symptomen: rusteloosheid of zich gespannen voelen, snel vermoeid zijn, prikkelbaarheid, concentratiestoornissen, spierspanning en slaapstoornissen.

- Angst die aanzienlijk leed of aantasting in uw dagelijks leven veroorzaakt.

- Angst die geen verband houdt met een andere aandoening, zoals paniekaanvallen of middelenmisbruik.

Angstbehandelingen

Een type medicijn dat wordt gebruikt om angst te behandelen, zijn de medicijnen tegen angst (anxiolytica). Deze medicijnen bieden verlichting van de symptomen van angst, maar pakken de oorzaak niet echt aan. De meeste hiervan vallen onder de categorie sedativa, snelwerkende medicijnen die mensen sederen en minder bewust zijn van hun angsten. Ze hebben ook de neiging om mensen ook minder bewust te maken van al het andere en ze zijn vaak verslavend. Als gevolg hiervan worden deze medicijnen het best gebruikt voor verlichting op korte termijn wanneer de symptomen het ergst zijn. De benzodiazepinen omvatten onder andere alprazolam (Xanax), chloorliazepoxide (Librium), clonazepam (Klonopin) en diazepam (Valium). Deze medicijnen veroorzaken vaak slaperigheid en problemen met evenwicht en coördinatie, dus u moet niet rijden of zware machines bedienen terwijl u ze gebruikt.

Een nieuwer medicijn tegen angst is buspiron (Buspar). Dit niet-sederende medicijn heeft enkele weken nodig om te beginnen met werken, maar veroorzaakt geen afhankelijkheid en kan dus gedurende lange periodes worden ingenomen.

Een andere klasse medicijnen die worden gebruikt om angst te behandelen, zijn de antidepressiva. Hoewel oorspronkelijk ontworpen om symptomen van depressie te behandelen, kunnen sommige antidepressiva ook nuttig zijn bij het behandelen van angstsymptomen. Deze medicijnen beïnvloeden de niveaus van bepaalde neurotransmitters in de hersenen, waaronder serotonine en noradrenaline. Voorbeelden van antidepressiva die worden gebruikt om GAD te behandelen, zijn fluoxetine (Prozac), paroxetine (Paxil), imipramine (Tofranil), venlafaxine (Effexor), escitalopram (Lexapro) en duloxetine (Cymbalta). Interessant is dat antidepressiva die voornamelijk de niveaus van de neurotransmitter dopamine beïnvloeden (zoals bupropion) meestal niet effectief zijn bij het behandelen van angst. Net als buspiron, kan het enkele weken duren voordat deze medicijnen werken.

Psychotherapie, ook wel "praattherapie" of counseling genoemd, kan ook helpen bij het verbeteren van angstsymptomen. Psychotherapie omvat praten met een getrainde geestelijke gezondheidszorgprofessional, zoals een psychiater, psycholoog, maatschappelijk werker of counselor om te ontdekken wat een angststoornis heeft veroorzaakt en hoe de symptomen ervan kunnen worden aangepakt. In tegenstelling tot medicatie lost het de diepere oorzaken van de angst op en kan het ook helpen bij het omgaan met mechanismen voor het omgaan met angstsymptomen wanneer deze zich voordoen. Een type therapie waarvan is aangetoond dat het helpt bij GAD, wordt cognitieve gedragstherapie of CBT genoemd. CBT helpt je te herkennen wanneer je gedachten en gedrag ongezond zijn en biedt methoden om ze te vervangen door gezonde. Veel van de gevoelens van hulpeloosheid die gepaard gaan met psychische stoornissen zoals GAD komen voort uit een waargenomen verlies van controle. CBT kan u helpen de manier waarop u denkt en voelt te veranderen, zelfs wanneer zich situaties voordoen die buiten uw controle liggen.

Is angst te voorkomen?

Er is geen betrouwbare manier om angst te voorkomen. U kunt echter uw risico op GAD verminderen door de enige risicofactor die u onder controle heeft te beperken: levensstress. Het is waarschijnlijk dat verschillen in genetica en persoonlijke geschiedenis bepalen of een bepaalde stressvolle gebeurtenis ervoor zorgt dat een bepaalde persoon angst ervaart. Als u stappen onderneemt om uw bronnen van dagelijkse stress te verminderen, kunt u mogelijk beter omgaan met belangrijke gebeurtenissen in het leven wanneer deze zich voordoen.

Moet ik een arts voor angst bezoeken?

Als u problemen ondervindt bij het omgaan met uw angsten en zorgen over alledaagse dingen, zelfs als u uw uiterste best doet om te ontspannen of tot rust te komen, kunt u GAD ervaren. Als deze angst maandenlang aanhoudt en uw vermogen om uit te voeren en van uw dagelijkse leven te genieten verstoort, moet u professionele hulp zoeken. Deze symptomen verdwijnen mogelijk niet vanzelf en hoe langer u wacht voordat u hulp zoekt, hoe groter de kans dat uw angstsymptomen ernstig worden en uw vermogen om te werken en sociaal te communiceren beïnvloeden.