Inhoudsopgave:
Wanneer uw kind teleurstellende cijfers mee naar huis neemt, raak dan niet in paniek en verlies uw kalmte niet. Studies hebben aangetoond dat beide reacties in de toekomst slechtere cijfers kunnen opleveren. Het straffen van de jongere zal ook niet werken, noch zal het aanbieden van beloningen voor goede cijfers, of gewoon het uiten van nonchalance, zoals in "Nou, je zult het de volgende keer beter doen."
Wat is gevonden om te helpen, is een ingehouden, gemotiveerde aanpak die inhoudt dat we de oorzaak van het probleem aanpakken, samenwerken met de leerkrachten van het kind om de nodige ondersteuning te bieden en een constante nadruk op het positieve.
Praat erover.
Als dit de eerste keer is dat het kind met slechte cijfers thuiskomt, dan is misschien alles wat nodig is om een "hart tot hart" met het kind te hebben. Praat tijdens dit gesprek over wat elk van jullie verwacht, noteer de bekende vaardigheden van de jongere en bied aan het probleem te helpen oplossen.
Een patroon van slechte cijfers in toetsen of huiswerk duidt op een behoefte om met de leerkrachten van het kind te praten. Vraag meteen een conferentie aan. Probeer een consensus te bereiken over de vraag: "Waarom maakt Jane (of John) de cijfers niet beter dan deze?"
Het kan zijn dat het kind niet in staat is om betere cijfers te halen, in welk geval u misschien uw verwachtingen moet bijstellen. De jongere heeft mogelijk remediërende hulp nodig of moet mogelijk opnieuw worden toegewezen aan klassen die niet zo veeleisend zijn.
Evalueer elke situatie.
De oorzaken van slechte cijfers kunnen ook van jaar tot jaar veranderen. Toen Eric, de oudste in zijn familie, de tweede klas inging, namen zijn cijfers een scherpe, plotselinge wending. Door met zijn leraar te praten, leerden zijn ouders dat zijn ervaring in het eerste leerjaar onvoldoende was. Het probleem werd opgelost door twee middagen per week na school een docent in te huren om met hem te werken.
In de vijfde klas gingen zijn cijfers weer omlaag. Deze keer zeiden zijn leraren dat Eric gewoon "te veel aandacht besteedde aan zijn sociale leven en niet genoeg aan zijn studies."
Bij het bespreken van het probleem met Eric zorgden zijn ouders ervoor dat hij wist dat zijn leraren veel meer goede dan slechte dingen over hem te zeggen hadden. Zijn mensen haalden veel meer kilometers door hem een succes te laten voelen in plaats van hem schuldig te laten voelen omdat hij hen in de steek had gelaten met zijn cijfers.
Toen maakten zijn ouders hem verantwoordelijk voor zijn schoolwerk. Hij bracht elke week een nota van een leraar mee om hen op de hoogte te houden van de voortgang van zijn schoolwerk. Geen vooruitgang (of geen notitie) betekende dat hij binnen zou moeten blijven tot de volgende vrijdag.
In feite droegen de ouders de verantwoordelijkheid voor het probleem over aan Eric, de rechtmatige eigenaar, en zeiden: "Maak uw keuze - vrijheid of geen vrijheid, het is aan u."
De twee afleveringen met Eric zijn voorbeelden van vergelijkbare problemen met verschillende oorzaken en oplossingen. Telkens wanneer zich een probleem voordoet, moet u de mogelijke oorzaak opnieuw evalueren, in plaats van te proberen dezelfde oplossing te implementeren die eerder werkte. Respect tonen voor hoe je kind is veranderd en volwassen is een betere manier om zijn of haar medewerking te krijgen en dan te proberen een antwoord af te dwingen dat niet langer bij het probleem past.
