Inhoudsopgave:
Het beheersen van een pittige 2-jarige is een van de grootste uitdagingen van het ouderschap. In het openbaar kan het een nachtmerrie zijn. Thuis, zonder afleiding, is het werk beter beheersbaar. Toch is er geen magische truc om volledige controle over je tyke te krijgen. Er zijn echter manieren waarop u uw kansen kunt vergroten om peuters te laten doen wat u wilt.
Een eenvoudig idee om thuis je leven gemakkelijker te maken, is om de "Drie C's" van effectieve communicatie te onthouden: je moet nauwgezet, zakelijk en zakelijk bezig zijn.
Beheersend
Maak eerst dingen duidelijk voor uw kind met concrete en specifieke taal. Vermijd bijvoorbeeld zinnen als: 'Mama wil dat je een goede jongen bent tijdens het eten, oké?' Vertel in plaats daarvan je kleine bull-in-the-china-shop-of-life precies wat je wilt dat hij doet - en houd het simpel. In plaats van een lijst met zeven do's en don'ts af te ronden, probeer maar één te vermelden. Zeg: "Je moet in je stoel blijven."
"Maar, " zou je kunnen tegenwerpen, "ik wil dat hij stil blijft, niet met zijn eten speelt, en zo maar door."
Helaas kunnen peuters zich dat allemaal niet herinneren. Als gevolg hiervan zullen ze hieraan niet meewerken. Je kunt beter verwachten dat ze slechts één belangrijk ding onthouden.
Duidelijk spreken betekent ook dat je het woord "niet" uit je vocabulaire haalt. Tweejarigen hebben moeite om te begrijpen wat het betekent. Als je zegt: "Klim niet op de tafel", hoort je 2-jarige, "Gibberish klim op de tafel", dus hij of zij klimt op de tafel. Je zou in plaats daarvan kunnen zeggen: "Nee!" en verwijder hem of haar snel van de tafel. Of je zou gewoon kunnen zeggen: "Ga naar beneden."
Wees beknopt
Je hebt misschien al ontdekt dat je voor de duidelijkheid ook beknopt moet zijn. Gebruik geen 50 woorden als slechts vijf voldoende zijn. Trouwens, met een kind van deze leeftijd, als vijf woorden niet volstaan, dan zal geen getal dat doen.
Beknopt zijn betekent ook jezelf niet verklaren. Tweejarigen begrijpen instructies, maar begrijpen uitleg niet. Nogmaals, neem het voorbeeld van een 2-jarige jongen die op een tafel klimt. Hij begrijpt een stevige "Get down", maar begrijpt niet "Sweetie, je moet van de tafel gaan want je zou kunnen vallen en jezelf pijn doen en we zouden je naar de dokter moeten brengen en dat zou mama maken verdrietig."
In zo'n geval hoort uw kind alleen: "Gibberish-tafel, bla, bla val, bla bla pijn, wartaal mama." Dus doe jezelf en je kind een plezier en blijf bij "Ga zitten".
Beheersend
Dit brengt ons bij de laatste van onze Drie C's, commandant - het tegenovergestelde van wishy-washy.
Je bent wishy-washy wanneer je smeekt, onderhandelt, omkoopt of bedreigt. Aan de andere kant beveel je wanneer je voorafgaat aan wat je wilt met "Ik wil …" of "Je moet …" of iets dat even assertief is. Dus in plaats van te zeggen: "Als je al je speelgoed ophaalt, geef ik je wat ijs", probeer deze: "Je moet nu je speelgoed ophalen."
De indrukwekkende aanpak kan in het begin ongemakkelijk aanvoelen, maar het is een gunst voor je peuter.
Zoals je zou verwachten, zullen er momenten zijn dat je de "Drie C's" volgt, maar je peuter staat daar gewoon en kijkt je aan alsof hij wil zeggen: "Make me."
Dat is wanneer u wacht op een strategische kans. Dit is hoe het werkt: in plaats van jezelf in de strijd met je peuter te storten, laat je het speelgoed waar ze zijn en wacht je tot het kind iets van je wil. Later, wanneer de jonge Sarah je vraagt om haar een verhaal te lezen, haar bij de hand te nemen, haar naar het speelgoed te brengen dat op de vloer ligt en zegt: "Voordat mama je een verhaal kan lezen, moet je dit speelgoed oppakken ." en zij doet. Kan zijn.
