Inhoudsopgave:
Stel je voor als je wilt, een schitterende blauwe "rivier" met bloemen met een muskusachtige geur die in het vroege voorjaar bloeit. Dit zijn druivenhyacinten (Muscari, van de Griekse moschos of musk), een van de kleine voorjaarsbollen. Samen met anderen, waaronder krokus, squills ( Scilla spp. ), Parelhoenbloem ( Fritillaria meleagris ) en winterakonieten ( Eranthis hyemalis ), worden druivenhyacinten in de herfst geplant met narcissen en tulpen. Terwijl de winter tegen de lente opwarmt, tonen deze ondergewaardeerde bollen een glorieus display dat zeker koude harten smelt met de hoop op warmte en langere dagen.
Krijg gedetailleerde teeltinformatie voor muscari in onze Plant Encyclopedia.
Muscari's Origins
Zuidwest-Azië, Noord-Afrika en het Middellandse Zeegebied zijn de thuisbasis van ongeveer 30 soorten Muscari, in verschillende habitats: bossen, rotsachtige hellingen van heuvels en bergen, en arme graslanden. In de Britse eilanden en Europa zijn druivenhyacinten ontsnapt en meer dan 100 jaar ingeburgerd. Zoek naar ze met vloerbedekking, afvalplaatsen, bossen en zelfs zandduinen.
Vroeger ingedeeld met lelies, behoren druifhyacinten nu tot de aspergefamilie (Asparagaceae), samen met glory-of-the-snow (Chionodoxa) en squills (Scilla). Hun trossen bloesems zien er enigszins uit als puntige clownpetten, bestaande uit 30 of meer kleine naar beneden gerichte roosjes geclusterd in spijkers bovenop bladloze stengels (scapes) 6-12 cm lang.
Kleuren en gewoonte van Muscari
Kleuren variëren in alle tinten blauw, violet, geel, roze en wit; M. latifolium heeft tweekleurige bloemen van zwart-violet en blauw. De vorm en dichtheid van de spikes varieert per soort: die van M. azureum zijn stompe en korte, elegante M. latifolium heeft slankere spikes, terwijl die van gewone druivenhyacint ( M. botryoides ) driehoekig zijn. De losse, gele roosjes van M. macrocarpum zijn naar buiten gericht en zijn breder uit elkaar geplaatst op de stengel; die van verenhyacint ( M. comosum 'Plumosum' ) zijn pluizig met draadachtige roosjes. Elke bloem - variërend van buisvormig tot afgerond tot klokachtig - bestaat uit zes verbonden perianth-delen (niet afgebakend in bloemblaadjes en kelkbladen) en is vernauwd aan de mond.
Gemeenschappelijke druivenhyacintbollen produceren twee of meer bloemstelen; andere soorten gooien er maar één. In de herfst komen de riemvormige, enigszins sappige bladeren uit de bol en blijven groenblijvend, hoewel ze aftands worden, door de winterkoude. Nieuwe bladeren verschijnen in het voorjaar net voor de bloeitijd. Tot een voet in lengte hangt de bladbreedte af van de soort: Tassel hyacint heeft slanke bladeren van ¼ tot ¾ inch breed, terwijl die van M. latifolium (bovenaan afgebeeld) 2 inch breed kunnen worden.
Makkelijk groeiende tips
Als u wilt naturaliseren met druivenhyacinten, kies dan een plek in uw tuin die overdag volledige of gedeeltelijke zon ontvangt; de bollen groeien prima onder loofbomen en struiken of in de halfschaduw van structuren. Een informele plek waar ze zich kunnen verspreiden zonder problemen te veroorzaken, is ideaal. Druivenhyacinten zijn heel gemakkelijk te plezieren - tot het punt waarop ze invasief kunnen worden. Zorg voor vruchtbare, goed doorlatende grond en vermijd te natte of zwaar beschaduwde plaatsen. Maak eerst het gebied vrij en verwijder diepgewortelde vaste planten (hebzuchtige pachysandra en dergelijke); ruim de ergste van de rotsen op. Maak de grond los tot 6 inch of meer diep en plant de kleine 2-inch hoge bollen ongeveer 3 - 4 inch diep, neus omhoog. Zet ze 2 - 4 inch uit elkaar; dat komt neer op ongeveer twee dozijn bollen per vierkante voet.
Voor een groot gebied, zoals voor een "rivier", open het te planten gebied en leg de grond opzij. Plaats vervolgens de bollen over het hele gebied voordat u de grond vervangt en verstevigt. Sommige mensen nemen bolvoedsel op tijdens het planten, maar dit is niet echt nodig behalve in zeer arme grond. Een blauwe "vijver" wordt op dezelfde manier geplant; in rotstuinen zou je kunnen denken aan "poelen" van bollen op verschillende hoogtes om een waterval te suggereren.
Stevig en water grondig na het planten, mulch; houd het weer en water in de gaten als er weinig neerslag is. Wees binnen enkele weken na het planten niet verbaasd om gebladerte door te zien steken. Dit is normaal en bladeren mogen niet worden verwijderd. Meer bladeren en de bloemknoppen verschijnen na een paar maanden. Knip na de bloei de gebruikte spikes af om de zaadvorming te beperken en de energie van de bollen te behouden voor de volgende lente. Laat het gebladerte op natuurlijke wijze rijpen en geel worden voordat u het verwijdert.
Of je nu een eilandbed schetst, een pad uitlijnt, of een rok plant voor een boom, of gewoon wat bollen in een intieme hoek stopt, hertenbestendige druivenhyacinten zijn een van de geneugten van de lente.
Blader door topmuscari-variëteiten.
Leer hoe je muscari kunt forceren.
