Inhoudsopgave:
Gezondheidsmythen kunnen net zo koppig zijn als inktvlekken. Doorgegeven van generatie op generatie of opnieuw gecreëerd, weigeren ze te vervagen.
We horen ze zo vaak dat we gewoon aannemen dat ze waar zijn. Sommige mythen hebben wortels in de Oud-Engelse overlevering, sommige in één enkel citaat uit de krant. Anderen zijn gebaseerd op niets meer dan instinct en emotie.
Niet al deze overtuigingen zijn echter helemaal niet waar. In veel gevallen versterkt de wetenschap wat onze ouders en grootouders hebben gepredikt. Hier is de waarheid achter enkele van de meest duurzame.
Mythe:
Elke dag een appel eten voorkomt ziekte.
De waarheid:
Deze uitdrukking komt waarschijnlijk uit een Oud-Engels vers: "Ik at een apfel / avore gwain bed / maakt de dokter / smeekt zijn brood."
Hoewel ze verre van een wondermiddel zijn, hebben appels veel voordelen. In 1989 ontdekten onderzoekers in Japan dat mensen die drie of meer appels per dag aten, minder snel een hoge bloeddruk ontwikkelden naarmate ze ouder werden.
Appels bevatten boor, een sporenelement dat de calciumabsorptie verhoogt, wat ook kan helpen bij het voorkomen van osteoporose. Ze bevatten ook vezels, die kunnen helpen het cholesterol te verlagen.
Mythe:
Als je kauwgom doorslikt, duurt het zeven jaar om te verteren.
De waarheid:
Relax: tandvlees plakt niet in je buik.Vergeet dat enge visioen van een prop kauwgom die in je buik rondstuitert als een basketbal in een lege gymzaal. Hoewel het waar is dat tandvlees niet verteerbaar is, blijft het niet in de maag hangen. Zoals zemelen en de schil van veel groenten en fruit, is kauwgom een vezel. Vezels zijn natuurlijk die prachtige stof die helpt voedsel snel door het lichaam te duwen.
"Gom gaat dwars door de darmen. Het plakt niet alleen omdat het plakkerig is", zegt Susan Mikolaitis, een geregistreerde diëtist bij Loyola University Medical Center.
De bron van deze mythe is onbekend, maar Mikolaitis vermoedt dat het afkomstig is van jaren van ouders die proberen te voorkomen dat hun kinderen tandvlees doorslikken. "Het wordt niet gezien als maatschappelijk het juiste om te doen", zegt ze. "Ouders zijn bang dat kinderen erin kunnen stikken, maar er gebeurt niets ergs met je spijsverteringskanaal."
Mythe:
'S Avonds pittig eten eten geeft je slechte dromen.
De waarheid:
Enchiladas en Thaise groene curry moedigen waarschijnlijk de nachtelijke boeman niet aan. De belangrijkste reden waarom mensen denken dat pittig voedsel slechte dromen veroorzaakt, is omdat dit voedsel ongemak kan veroorzaken, wat leidt tot rusteloze slaap. Een andere mogelijkheid is dat gekruid voedsel vaak met alcohol wordt gegeten, waarvan bekend is dat het de intensiteit van dromen in de laatste helft van de nacht veroorzaakt.
Paprika's en specerijen afgeleid van paprika's kunnen meer maagzuur stimuleren en de klep bovenaan je maag ontspannen, waardoor voedsel zijn weg naar de slokdarm kan opwerken als je gaat liggen, zegt Dr. Virgil Wooten van de Sleep Disorders Clinic in Eastern Virginia Medical School en woordvoerder van de American Sleep Disorders Association.
"Ik heb patiënten die zeggen dat als ze bepaalde voedingsmiddelen eten, ze meer nachtmerries hebben, en ik weet niet echt wat ik daarvan moet denken", zegt hij. "Ondanks het gebrek aan bewijs, denk ik dat het mogelijk is omdat er medicijnen zijn die artsen voorschrijven die bij sommige patiënten meer dromen en nachtmerries veroorzaken."
Het beste advies is om op uw hoede te zijn wanneer u gekruid voedsel eet en alcohol drinkt; turbulente maagstormen zullen meer worden opgemerkt als u eet of drinkt dichter dan drie tot vier uur voor het slapengaan. Melk kan die dromen kalmeren. Het is een bron van tryptofaan, een aminozuur dat de hersenen helpt serotonine te produceren, een chemische stof die de slaapschakelaar van de hersenen inschakelt.
Mythe:
Extra vitamine C nemen voorkomt verkoudheid.
De waarheid:
In de vroege jaren 1970 begon Nobelprijswinnende wetenschapper Linus Pauling vitamine C aan te prijzen als een preventieve maatregel tegen kanker en verkoudheid - en een van de meest beweerde medische mythen van deze eeuw werd geboren.
Sindsdien hebben onderzoekers studie na studie over dit onderwerp uitgevoerd, en ze zijn het maar over één ding eens: het bewijs is minder dan overweldigend dat vitamine C verkoudheid voorkomt of hun symptomen vermindert.
In 1975 publiceerde het Journal of the American Medical Association een review van 14 studies over vitamine C, waaruit bleek dat mensen die dagelijks 1000 of meer milligram vitamine C innamen minder en kortere verkoudheden hadden dan degenen die dat niet deden - maar alleen korter met een tiende van een dag.
In 1987 ontdekten onderzoekers van de University of Wisconsin Medical School dat mensen die vitamine C-supplementen namen, mildere verkoudheidssymptomen hadden die gemiddeld vijf dagen eerder verdwenen waren dan mensen die de vitamine niet gebruikten.
Meer recent toonde een onderzoek aan de Universiteit van Helsinki in Finland aan dat vitamine C-supplementen hielp voorkomen bij verkoudheid bij mensen die normaal een lage vitamine-inname via de voeding hadden.
"Er is enige suggestie dat vitamine C de symptomen enigszins verlicht na een verkoudheid, maar ik denk niet dat er veel aanwijzingen zijn dat het gunstige gezondheidseffecten heeft", zegt Dr. Walter Willett, professor epidemiologie en voeding aan de Harvard University's Public School Gezondheid.
Hoewel teveel van sommige vitaminesupplementen daadwerkelijk schadelijk voor u kunnen zijn, vormen extra doses vitamine C geen ernstig gezondheidsrisico. Dr. Willett zegt dat het lichaam onnodige vitamine C door urineren afvoert.
Mythe:
Je knokkels kraken geeft je artritis.
De waarheid:
Knokkelkraak kan de greep van een persoon enigszins verzwakken, maar het is niet genoeg om artsen te alarmeren.
"Als er een opvallende relatie was, zou deze inmiddels zijn erkend", zegt Dr. Doyt Conn, senior vice-president voor medische zaken bij de Arthritis Foundation.
Het is geen wonder dat deze mythe bestaat: knokkel kraken klinkt verschrikkelijk, zoals een takje knapt of een bot breekt. Het is eigenlijk niets meer dan een luchtbel die in de synoviale vloeistof van je gewrichten knalt. Het geluid is relatief luid omdat deze vloeistof dik is, zoals honing.
Ongeveer 25 procent van de mensen in de Verenigde Staten zijn chronische crackers.
