7 Cruciale fouten bij het ouderschap om te vermijden | betere huizen en tuinen

Wat denk je, ouders? Je bent niet perfect. Zelfs de meest toegewijde en inzichtelijke moeders en vaders maken fouten als het gaat om het opvoeden van kinderen.

Het goede nieuws is dat kinderen, en gezinnen in het algemeen, veerkrachtig zijn. Je kunt je ergste opvoedmomenten niet uitwissen, maar met een beetje inzicht en introspectie kun je voorkomen dat je ze herhaalt en die ervaringen gebruiken voor iedereen in het gezin.

Zelfs ouderschapsprofessionals geven toe dat ze momenten hebben waarop ze wensen dat ze terugspoelen op hun ouderlijke prestaties hadden kunnen treffen.

"Experts zijn niet perfect, en we zijn zeker geen perfecte ouders, " zegt Dr. Donald Shifrin, kinderarts in Bellevue, Washington. De voorbeelden die ouderschapsprofessionals hier openlijk delen, kunnen je helpen om fouten tussen mama en papa beter af te handelen. En ze illustreren een belangrijk element bij het oplossen van een fout: geef het toe. U zult niet minder worden in de ogen van uw kinderen. In feite zullen ze je respecteren voor het leren van je fouten.

Vind je humeur - voordat je het verliest

Toen Shifrin's zoon Max weigerde zijn vader te gehoorzamen en zich liever op zijn handheld GameBoy concentreerde, verloor de voorzitter van de openbare educatiecommissie van de American Academy of Pediatrics zijn kalmte.

"Ik schreeuwde: 'Als je geen van de dingen gaat doen die ik vroeg, zul je dit ding niet hebben, ' en met een Olympische worp gooide de GameBoy uit een tweede-verhaalraam. Het landde in de struiken en kostte me ongeveer 20 minuten om het te vinden, "zegt hij.

Die dag leerde Shifrin op een harde manier hoe contraproductief het kan zijn om ballistisch over je kinderen te gaan, zelfs als ze het soms lijken te verdienen.

"Max had deze gruwelijke blik op zijn gezicht en verloor het spoor van alles wat ik probeerde uit te leggen. In plaats daarvan was er geweeklaag, gekreun en tandengeknars en lag de focus op wat papa had gedaan", herinnert Shifrin zich. "Het is niet goed voor kinderen om ons op die manier problemen te zien oplossen. Nu zal ik zeggen:" Ik denk aan vloeken. Het gaat nu slecht ", en Max weet dat ik aan het eind van mijn touw zit."

Leer praten "The Talk"

Vroeg of laat gebeurt het. Uit het niets vraagt ​​je kind: "Waar komen baby's vandaan?" En hoewel het dezelfde vraag is die je als kind stelde, zul je er waarschijnlijk net zo onvoorbereid op zijn als je ouders waarschijnlijk waren.

"Toen mijn 8-jarige dochter, Sarah, op een avond de vraag aan de eettafel stelde, begon ik met een vrij gedetailleerde discussie over reproductie en seksualiteit", herinnert Daniel Hoover, PhD, kinderklinisch psycholoog aan de Menninger Clinic, Houston en universitair hoofddocent op de afdeling psychiatrie aan het Baylor College of Medicine. "Sarah begon steeds onrustiger te worden terwijl ik bleef praten. Toen begon ze te huilen en schreeuwde: 'Dat is niet waar', en rende de kamer uit."

Het afhaalbericht: over gevoelige onderwerpen zoals seks hoef je waarschijnlijk niet zo gedetailleerd in te gaan als je denkt. Probeer uw reactie aan te passen aan de leeftijd van uw kind. En onthoud dat, hoe goed je ook voorbereid bent, je waarschijnlijk de Sex Talk niet goed zult krijgen, zegt Hoover. De helft van de strijd is echter toegeven dat dit een lastig onderwerp is en verontschuldigt zich bij voorbaat als je het verprutst.

"Ik betwijfel of mijn dochter levenslang littekens heeft vanwege ons gepraat, maar wanneer ze haar eigen kinderen heeft, zal ze waarschijnlijk precies de tegenovergestelde benadering gebruiken als het gaat om praten over seks - en waarschijnlijk ook op de een of andere manier verkeerd", zegt Hoover .

Plan rond haar persoonlijkheid - niet de jouwe

"Ik gooide mijn introverte 10-jarige dochter een verrassingsverjaardagsfeestje en ze was doodsbang toen ze geconfronteerd werd met een kamer vol mensen", zegt Sally Beisser, universitair hoofddocent aan Drake University in Des Moines, Iowa. Ze noemde zichzelf 'een klassieke extraverte', Beisser gaf het soort feest waar ze dol op was geweest toen ze 10 was.

"Maar je moet rekening houden met de persoonlijkheid van je kind, niet die van jezelf. Ze zou veel gelukkiger zijn geweest als ze het feest had gepland. Dat was een fout die ik nooit meer heb gemaakt. Zoals ik graag zeg, is ouderschap het enige beroep dat, tegen de tijd dat je er echt goed in bent, ga je met pensioen, "zegt Beisser.

Voorkom dat je een papa-deurmat wordt

Limieten instellen is een cruciale taak voor elke ouder. Het is niet eenvoudig om je aan die grenzen te houden, maar maak je geen zorgen: je kinderen zullen je eraan herinneren.

"Nadat ik mijn dochter had verteld dat we alleen de dingen zouden kopen die we nodig hadden in de winkel, liet ik dit en dat aan onze rekening toevoegen. Toen we bij de auto kwamen, zei ze: 'Je was echt gemakkelijk. Ik verwachtte dat je zou zeggen dat Nee.' Het drong tot me door dat ik een gemakkelijk teken voor haar was geworden ", zegt Gary Hill, een familietherapeut en directeur klinische diensten aan het Family Institute aan de Northwestern University in Chicago.

"Daarna vroeg ze naar elke winkel waar we naar toe gingen. Tot slot moest ik haar gaan zitten en me verontschuldigen en haar vertellen dat ik vanaf dat moment consistenter zou zijn. Ze kreeg de boodschap en vond het prima . Je moet altijd waakzaam zijn. Als je een limiet stelt aan je kinderen, moet je gewoon doorgaan. Anders zul je juist het gedrag versterken dat je probeert kwijt te raken, "zegt Hill.

Focus op beveiliging - geen schriktactiek

Het respecteren van de regels van mama is belangrijk, maar soms, in momenten van haast, wekken ouders in plaats daarvan per ongeluk angst op.

"Ik was echt gefrustreerd omdat mijn 4-jarige zoon, David, aan het dawlen was en niet zou komen met mijn schema om in de auto te stappen. Voordat ik mezelf kon stoppen, vroeg ik hem: 'Weet je zeker dat je wilt blijven?' alleen in dit huis, met al die bogeys onder je bed? '' zegt Geri Pearson, universitair docent psychiatrie aan het University of Connecticut Health Center in Farmington.

Natuurlijk, de schriktactiek mislukte, waardoor Pearson met een eersteklas schuldgevoel en een behoorlijke hoeveelheid schadebeheersing te doen. "Ik voelde me vreselijk voor het impliceren van de dingen waarvan hij dacht dat ze echt waren. Toen hebben we de bogey's 'weggevaagd'. Natuurlijk moest ik hem ook steeds opnieuw geruststellen dat hij veilig was. Ik besefte dat het belangrijker was dat hij zich veilig voelde dan komen we op tijd de deur uit, "zegt Pearson.

Krijg eerst alle feiten

Het is niet meer dan normaal om je kind te verdedigen als hij wordt beschuldigd van wangedrag. Maar net als jij, maakt je kind ook fouten, en het is belangrijk om het hele verhaal te krijgen voordat je besluit hoe te reageren.

"Ik kauwde zelfverzekerd de schoolverpleegster uit toen ze me belde om te zeggen dat mijn 10-jarige zoon haar dochter een ongepaste e-mail had gestuurd. Toen hij me eerst vertelde dat hij dat niet had gedaan, geloofde ik hem. hij had ', zegt Roni Cohen-Sandler, klinisch psycholoog in Weston, Connecticut, en auteur van Trust Me Mom, Everyone Else Going . "Je moet er niet zo zeker van zijn dat je kinderen nooit iets verkeerd zullen doen. Soms handelen ze uit karakter, dus je moet ze niet automatisch verdedigen."

Hoewel haar zoon niet wist wat het woord dat hij had geschreven betekende, nam Cohen-Sandler zijn internetprivileges van liegen weg. "Tegenwoordig zijn computers zijn leven. Hij heeft geleerd heel voorzichtig te zijn met wat hij schrijft, " zegt ze. "En om eerlijk te zijn vanaf het begin."

Let op je mond

Kinderen horen alles wat je zegt, en niets heeft zo veel impact als het wegglijden van een ouder.

"Toen mijn 10-jarige zoon, Steven, zijn hoofd schoor voor teamsolidariteit voor een voetbalwedstrijd, schreeuwde ik: 'Waarom deed je dat? Je ziet er zo lelijk uit!'", Zegt Ariel Anderson, professor in West-Michigan Universiteit in Kalamazoo, Michigan. "Hij voelde zich slecht en vroeg zich af of ik nog steeds van hem hield. Tot op de dag van vandaag, 11 jaar later, voel ik me er nog steeds slecht over. Natuurlijk groeide zijn mooie haar terug, maar ik leerde nadenken voordat ik iets uitwiste", zegt Anderson.

Het is een les om te onthouden. Anders zie je misschien dat je kinderen het je vertellen.

"Ik zwoer voor mijn 7-jarige zoon en besefte het niet totdat hij mijn moeder belde om haar te vertellen dat ze met me moest praten over het gebruik van slechte woorden, " zegt Linda Hodge, president van de National PTA in Colchester, Connecticut. "Dat genas me heel snel."