Inhoudsopgave:
Veel voorkomende problemen
We hebben de testtuin gebouwd op een perceel in de stad, en het bleek dat we onszelf hetzelfde probleem gaven dat veel tuiniers hebben. Het probleem is vuil, of liever gezegd, slecht vuil. Gelukkig bewijzen we dat zelfs slecht vuil een goede tuin kan zijn, maar voordat ik uitleg hoe en hoe je met hetzelfde probleem kunt omgaan, een beetje meer achtergrondinformatie. (Trouwens, we zijn blij dat we problemen hebben in de testtuin, zelfs grote problemen die we niet hadden voorzien, omdat we de tuin hebben gebouwd om u nieuws te brengen over bewezen planten, tuinstijlen, methoden en ideeën. Wanneer we het oplossen ons eigen slechte vuil, we kunnen je laten zien hoe je die van jou kunt repareren.)
We zijn begonnen met een moeilijke plek voor de Test Garden. Een stomerij stond op de hoek en een auto-carrosserie ernaast. We hebben de gebouwen met de grond gelijk gemaakt, hun kelders platgegooid, oude fundamenten nog dieper ontdekt en ook opgegraven. Toen we klaar waren, hadden we een stadsblok van kleverige, bruine klei, op sommige plaatsen tot zes voet diep uitgegraven en gegolfd als een klein gebergte langs de sporen van de bulldozer. Na regen regende het water dagenlang in de sporen en kuilen.
Langzame afvoer
Meestal moeten tuinders slechte drainage diagnosticeren door subtiele tekenen, zoals zachtvoetig de dag na een regenbui of vergelende bladeren op de zwarte ogen Susans naast de garage, maar niet bij het hek, of de manier waarop het vuil aan de schop blijft plakken wanneer je een gat maakt om een struik te planten.
We hoefden geen speurneuzen te zijn. We moesten gewoon kijken naar het bruine water dat dagen in onze modderpoel stond. Af en toe klom ik rond de opgraving, pakte een klodder klei en rolde die tussen mijn handpalmen, meer verwonderd dan enige geest van onderzoek. Ik kon cilinders zo dun maken als een potlood.
Trouwens, dit is een snelle test voor elke grond: graaf een gat van tien centimeter diep, neem een handvol vuil van de bodem van het gat, knijp het hard, open je hand en prik je nieuwe kluit met een vinger. Als de kluit bij elkaar blijft, heeft je vuil veel klei, wat een langzame afvoer of erger betekent. Als het afbrokkelt met een zak, heeft het een beetje zand of organisch materiaal, en de afvoer is waarschijnlijk goed.
Verdichting
Toen we opgraven voor de Test Garden, vond ik onze ondergrond uniek vreselijk. Ik denk niet dat het nu uniek is: niet sinds ik bomen in de buitenwijken heb helpen planten. Daar lijken de ontwikkelaars een gewoonte te maken om de bovengrond van alle percelen af te schrapen wanneer ze een nieuwe batch huizen beginnen. (Ze verkopen het vuil aan mensen die redelijk beter vuil nodig hebben dan zij: een onderwerp dat binnenkort zal verschijnen, om redenen die je kunt raden.) Niet tevreden met hun vandalisme, rijden ze vrachtwagens, cementmixers en bestelwagens over de ondergrond, verbrijzel het tot de dichtheid van beton. Wanneer ze een huis afmaken, strijken ze de contouren van de kavel af met een bulldozer en leggen ze vervolgens zode over de ondergrond. Voila! Klaar om in te trekken.
De nieuwe huiseigenaar heeft geen idee wat er onder de zode ligt, maar komt er al snel achter. Ik bood me aan in een tuin waar een scherpe, puntige schop weigerde de klei onder de zode te snijden, zelfs toen ik op de voetsteunen sprong.
Sta boven het probleem
Als je tuin ontwikkelingsvuil heeft, of gewoon van nature zware, klei-achtige dingen die langzaam leeglopen, is een oplossing om hoog te planten: wat betekent dat je een heuvel moet maken. Wanneer je een struik of boom koopt, graaf je het plantgat breed en ondiep, minstens drie keer zo breed als de kluit en half zo diep, of minder. (Ik heb zelfs kleine struiken en bomen goed zien doen wanneer ze recht op de grond staan.)
Of je nu een gat met een halve diepte graaft, geen gat of iets daartussenin, de cruciale stap is om goed vuil binnen te brengen en het te verspreiden in een heuvel die een centimeter of zo boven de bovenkant van de kluit en minstens drie keer reikt zo breed als de kluit. Mulch vervolgens de hele heuvel en zorg ervoor dat deze het eerste jaar niet uitdroogt. De heuvel zal veel sneller leeglopen dan het vuil eronder en wortels, die lucht nodig hebben, zullen zich er gelukkig door verspreiden. Uiteindelijk zullen de wortels het slechte vuil vinden, maar dankzij de heuvel zullen ze dichtbij het oppervlak beginnen, waar zelfs het slechte vuil meer lucht heeft en dus gastvrijer is voor jonge wortels.
Trouwens, je maakt de heuvel groter dan de kluit, omdat het vuil de komende maanden een centimeter of twee zal verdwijnen.
Verbeter de bodem
In zekere zin is de hele testtuin een heuvel omdat we de opgraving hebben afgedekt met wat we hoopten op een goede bovengrond. We kochten het spul van een dealer die twee soorten vuil verkocht, "opvullen" (wat verschrikkelijke ondergrond betekent) en "zwart vuil", dat klinkt als bovengrond, maar kan bijna alles betekenen, van baggerspecie tot de voortuin van het huis waar ik geen gat voor een boom kon scheppen. We leerden maanden later dat een deel van ons vuil uit sojaboonvelden kwam, dus we hebben sojabonenkruid getrokken. Op sommige plaatsen is de vulling 6 voet diep (we hebben twee 5 voet lange heuvels in de testtuin, en we moesten ook de uitgegraven kelders afwerken), maar op de meeste plaatsen is het ongeveer twee voet diep. Daar is onze heuvel.
We vroegen de aannemer die het vuil binnenbracht om aan één kant te dumpen en achteruit te werken zodat zijn machines onze pluizige, nieuwe vulling niet zouden verdichten. Helaas liepen de volgende aannemers, die het vuil vormden en paden legden, hun machines overal naartoe en lieten ons vuil achter dat zo stevig was als stenen bestrating.
Soms heb je zo veel vuil dat de gebruikelijke remedies niet helpen. Mounding werkt misschien slechts gedeeltelijk omdat alle wortels in de heuvel blijven (de plant bedwelmen). Bewerking en compost werken bijna altijd, maar in het ergste geval nemen ze zoveel werk dat geen enkele gezonde tuinier het zal doen, of wat het zou kosten om het in te huren, gedaan zou hebben.
